"Doom: Ebedi'nin Çapası'ndan esinlenen karanlık çağlar"

Yönetmen Hugo Martin, Doom için Mantra'nın: Dark Ages'in Xbox'ın geliştiricisi doğrudan sırasında "dur ve savaş" olduğunu açıkladığında, hemen ilgimi çekti. Bu yaklaşım, yüksek hızlı, sürekli hareketli savaşı ile bilinen Doom Ebedi ile tam bir tezat oluşturuyor. Bununla birlikte, Doom Eternal, oyuncuları oyuncular arasında önemli tartışmalara yol açan bir "stand ve savaş" stratejisi benimsemeye zorlayan tekil bir düşman olan Çapulcu'yu tanıttı. Şahsen, Çapulcuyu büyüleyici buluyorum ve karanlık yaşlara olan heyecanım, savaş sisteminin, yağmacının kırılganlığını anımsatan bir tamirci olan parlak yeşil ışıklara tepki vermeye başladığını fark ettikten sonra arttı.

Emin olun, Karanlık Çağlar sizi Çapulculara benzer sinir bozucu bir düello ile sınırlamıyor. Kurşun geçirmez bir kalkan ve ölümcül kombo saldırıları ile donatılmış Agaddon Hunter'ı tanıtırken, Ebedi'nin zorlu karşılaşmalarının özü karanlık çağlardaki her düşmanın dokusuna dokunuyor. Oyun, Çapulcu'nun ilkelerini temel savaş tasarımına yeniden canlandırıyor, yeniden kalibre ediyor ve geliştiriyor ve her dövüşün tahriş olmadan stratejik hissetmesini sağlıyor.

Çapulcu, eşsiz talepleri nedeniyle Doom Ebedi'de öne çıkıyor. Genellikle, Ebedi , daha az düşmanları yönetmenizi ve stratejik olarak daha büyük olanları yönetmenizi sağlar. Genellikle bir yönetim oyunu olarak tanımlanır, sadece kaynaklar açısından değil, aynı zamanda savaşın kaosunda da gezinirken de tanımlanır. Ancak Çapulcu oyunu tamamen değiştirir. Genellikle bire bir senaryolarda karşılaşılan bu müthiş düşman, bölünmemiş dikkat gerektirir. Daha büyük bir savaşın ortasında göründüğünde, optimal strateji önce çevredeki düşmanları temizlemek, daha sonra Çapulcu ile başa çıkmaktır.

Doom Eternal'ın Çapası, FPS tarihinin en tartışmalı düşmanlarından biridir. | Resim Kredisi: Kimlik Yazılımı / Bethesda

Çapulcu ile "ayakta durma ve kavga" hareketsiz kalmak anlamına gelmez. Stratejik konumlandırma yoluyla savaş alanına hakim olmakla ilgilidir. Çok yakın ve yıkıcı bir av tüfeği patlaması riskiyle karşı karşıya kalıyorsunuz; Çok uzak ve yönetilebilir ama kalıcı mermi saldırılarıyla karşılaşacaksınız. Anahtar, Çapulcu'nun balta salınımını kışkırtmaktır, çünkü sadece bu rüzgar sırasında savunmasız olduğu. Gözleri parlak yeşil yanıp söndüğünde, grev yapmak sizin işaretinizdir. Enerji kalkanı aksi takdirde tüm saldırıları saptırır, hassas zamanlama ve konumlandırmayı çok önemli hale getirir.

Benzer şekilde, Doom: The Dark Ages, orijinal Doom'un mermi cehennem konseptine geri dönen parlak yeşil sinyaller kullanıyor. Demons, Doom Slayer'ın yeni kalkanıyla ayrıştırabileceği yeşil füzeler olan mermilerin voleybollarını serbest bırakıyor ve onları kökenlerine geri gönderiyorlar. Başlangıçta savunma taktiği, bu parry, kalkanın rune sisteminin kilidini açtığınızda, çarpıcı yıldırım cıvatalarına izin verdikten veya otomatik hedefleyen bir omuz topunu etkinleştirmeye izin verdikten sonra saldırgan bir güç merkezi haline gelir.

Karanlık Çağların savaş alanlarında gezinmek, çeşitli güçlü şeytanlarla bir dizi odaklanmış bire bir karşılaşma içeriyor. Hayatta kalma sadece yeşil ışıklara tepki vermeye bağlı olmasa da, kalkan runesiyle parry'yi ustalaşmak savaş etkinliğinizi önemli ölçüde artırır. Bu sistem, Ebedi'nin Çapası dövüşleriyle bir temeli paylaşıyor ve yeşil mermileri parlatmak için en uygun mesafeyi ve zamanlamayı bulmanızı gerektiriyor.

Çapulcunun ana eleştirilerinden biri, Doom Eternal'ın akışını bozmasıydı. Oyunun geri kalanından farklı bir yaklaşım istedi, kalıbı kırarken heyecan verici buluyorum. Ebedi, kaynak yönetimini ve stratejik katılımı vurgulayarak geleneksel FPS sözleşmelerine zaten meydan okudu. Çapulcu bu zarfı daha da ileri iter ve nihai bir uyarlanabilirlik testi sunar. Bu zorluğu takdir ederken, neden başkalarını hayal kırıklığına uğratabileceğini anlıyorum.

Agaddon avcısı karanlık çağlarda Çapulcu'ya en yakın olabilirken, her iblis ebedi en zorlu düşman taşır. | Resim Kredisi: Kimlik Yazılımı / Bethesda

Doom: The Dark Ages, çeşitli savaş stillerini temel oyununa entegre ederek bunu ele alıyor. Her büyük düşman türü, her karşılaşma için özel bir yaklaşım başlatan benzersiz yeşil mermiler veya yakın dövüş grevlerine sahiptir. Örneğin, Mancubus'un yeşil sütunlara sahip enerji çitleri, örgüyü örtmek için dokuma gerektirirken, Vagary'nin küreleri sprint yaklaşımı gerektirir. İskelet Revenant, Çapulcuyu yakından yansıtıyor ve yeşil kafataslarının savunmasız hale gelmesini gerektiriyor.

Düşman karşılaşmalarındaki bu çeşitlilik, yeni düşmanların oyunun akışını bozmadan yeni zorluklar getirdiği anlamına geliyor. Agaddon Hunter ve Komodo yakın dövüş saldırılarıyla bir zorluk artışı sunabilirken, taktiklerinizi onlarla karşılaştığınız zamana uyarlamaya alışkınsınız. Ebedi'deki Çapulcu'dan farklı olarak, Karanlık Çağlar sizi en başından beri reaksiyona dayalı mekaniğine hazırlar ve onları deneyimin sorunsuz bir parçası haline getirir.

Çapulcu tasarımı asla kusurlu değildi; Oyuncuları atan beklenmedikliğiydi. DOOM: Karanlık Çağlar, reaksiyon tabanlı mekaniği çekirdeğine yerleştirerek buna dayanır, bu da onları daha az sürpriz ve ayrılmaz bir zorluk haline getirir. Parry penceresi, Çapulcu'nun kısa kırılganlığından daha affedici olsa da, doğru anı beklemenin ve yeşil ışık göründüğünde çarpıcı olan her savaşın merkezi kalır. Karanlık çağlar, bu kavramları etkili bir şekilde yeniden yorumlayarak her karşılaşmada durmanızı ve savaşmanızı sağlar.