Nagroda Pulitzera „Feeding Ghosts” zaskakująco nie zwraca uwagi

Powieść graficzna Feeding Ghosts: A Graphic Memoir autorstwa Tessy Hulls , opublikowana przez MCD w 2024 r., Została nagrodzona prestiżową nagrodą Pulitzera, jak ogłoszono 5 maja. Ta wyróżnienie stanowi znaczące osiągnięcie, ponieważ jest to tylko druga powieść graficzna dla wygrania Pulitzera, po Mausie Art Spiegelman's Maus . W szczególności karmienie duchów wygrało w zwykłej kategorii pamiętników lub autobiografii, rywalizując z najwyższej jakości angielską prozą na całym świecie, i jest to debiutancka powieść graficzna Hullsa.

Nagroda Pulitzera, powszechnie uważana za najbardziej prestiżową nagrodę w dziennikarstwie, literaturze i muzyce w USA, stoi tuż za Nagrodą Nobla na scenie międzynarodowej. Zwycięstwo Feeding Ghosts to monumentalne osiągnięcie w dziedzinie komiksów, ale otrzymało zaskakująco niewielkie pokrycie. Od czasu ogłoszenia dwa tygodnie temu tylko kilka głównego nurtu i publikacji handlowych, takich jak Seattle Times i Publishers Weekly , wraz z jednym głównym punktem informacyjnym komiksowym, Comics Beat , poinformowało o tym znaczącym wydarzeniu.

Rada Nagrody Pulitzera opisała karmienie duchów jako „wpływowe dzieło sztuki literackiej i odkrycia, których ilustracje ożywiają trzy pokolenia chińskich kobiet - autorkę, jej matkę i babcię oraz doświadczenie traumy przekazywane z rodzinnymi historiami”. Książka, której stworzenie trwało prawie dekadę, bada wpływ historii Chin w trzech pokoleniach. Zagłębia się w życie babci Hullsa, Sun Yi, szanghajskiego dziennikarza, który uciekł do Hongkongu po zwycięstwie komunistycznym w 1949 r., Napisał bestsellerowy wspomnienie, a następnie cierpiała z powodu załamania umysłowego, z którego nigdy nie wyzdrowiała.

Hulls sama dorastała, świadkiem zmagań matki i babci pod ciężarem niezbadanej traumy i choroby psychicznej. Zajmowała się tym, początkowo opuszczając dom do odległych lokalizacji na całym świecie. Jednak w końcu wróciła, aby zmierzyć się z własnymi obawami i traumami, procesem, który opisuje jako nawiedzanie pokoleniowe, które wymagało uzdrowienia rodziny. W wywiadzie w zeszłym miesiącu Hulls stwierdził: „Nie czułem się, jakbym miał wybór. Moje duchy rodzinne dosłownie powiedziały mi, że muszę to zrobić. Moja książka nazywa się Duchami Feeding, ponieważ to był początek tego dziewięcioletniego procesu naprawdę wkroczenia w coś, co było obowiązkiem mojej rodziny”.

Pomimo uznania Hulls wyraził, że karmienie duchów może być jej ostatnią powieścią graficzną. W innym wywiadzie podzieliła się: „Dowiedziałem się, że bycie graficznym pisarzem jest dla mnie zbyt izolujące. Moja twórcza praktyka polega na byciu na świecie i reagowaniu na to, co tam znajduję”. Na swojej stronie internetowej Hulls ogłosiła zamiar przejścia na zostanie wbudowanym dziennikarzem komiksowym, współpracując z naukowcami terenowymi, grupami tubylczymi i organizacją non -profit w odległych środowiskach.

Niezależnie od tego, co przyniesie przyszłość dla tego przełomowego artysty, karmienie duchów zasługuje na uznanie i świętowanie poza dziedziną komiksów, szczególnie w szerszej społeczności literackiej.